Toga dana, 20.4.1992., došlo je do prekida rada u školama i u preduzećima, po gradu je ograničeno kretanje, oko polovine stanovništva Konjica tih dana izbjeglo je prema Klisu, Jablanici i prema Hrvatskoj, zavladala je prava ratna psihoza, sjeća se Smajo Prevljak, komandant Opštinskog štaba Teritorijalne odbrane iz toga perioda.

Rat je bio pred vratima grada. Konjic je bio na nogama, ali se ljudi ipak potajno nadaju da će ih ratni požar zaobići, iako je rat već krenuo u Sloveniji i Hrvatskoj, a jedinice JNA i SDS-a zauzele su Ravno 1.10.1991., a do 17.4.1992. Bijeljinu, Višegrad, Zvornik, Foču, Kupres, Modriču i Bosanski Šamac...Lokalni SDS je 22.3. 1992. donio odluku o formiranju Srpske opštine Konjic sa sjedištem na Borcima, gdje 19.4.dolaze rezervisti TO Nevesinje, vojska iz Crne Gore i oficiri JNA iz Niša.

Građani su uplašeni i oko 14 sati oko polovine građana napušta grad.

Toga dana u ljetopisima gradskih osnovnih škola i SŠC-a zapisano je da se nastava prekida, od ovoga dana teritorija općine je djelimično okupirana, kretanje ograničeno, pa se može reći da je 20.4. dan kada je počeo rat u našem gradu. Slijedećeg dana uspostavljene su linije odbrane, prvo na Prevlju...

Mnogo je datuma za sjećanje, pamćenje i pouku, ali branitelji grada i doprinos Konjica odbrani BiH, padaju u zaborav. Usmena sjećanja blijede i nestaju, a knjige o odbrani grada još uvijek nema.

Mirsad Čukle /Novikonjic.ba